برچسب: افغانستان

4 ساعت قبل - 50 بازدید

یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان به اخراج گسترده‌ی مهاجران افغانستانی از ایران گفته است که وضعیت اضطراری تازه‌ای در کشور در حال شکل‌گیری است. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری فیس‌بوک خود نوشته است که روزانه هزاران مهاجر اهل‌ افغانستان از ایران اخراج می‌شوند و این موضوع چالش‌های زیادی را برای نهادهای امدادگر و مسوولان محلی به‌وجود آورده است. یوناما در ادامه تاکید کرده است که مسوولان و نهادهای امدادگر در تلاش‌اند تا روند بازگشت این خانواده‌ها را مدیریت کرده و به آن‌ها کمک‌رسانی کنند. در اعلامیه، کمبود بودجه و منابع لازم برای ارائه خدمات به این جمعیت در حال افزایش را یکی از بزرگ‌ترین موانع پیش رو در مناطقی عنوان کرده که بازگشت‌کنندگان به آن‌جا مسکن می‌گزینند. به گفته‌ی یوناما، ادغام مجدد این مهاجران در جامعه نیز یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها خواهد بود. بسیاری از این افراد با مشکلات اقتصادی، اجتماعی و روانی مواجه هستند که نیازمند توجه و حمایت فوری دارند. روند اخراج مهاجران افغانستان از ایران به‌طور فزاینده‌ای از چند هفته به این‌سو جریان دارد. ‏کمیسیون رسیدگی به مشکلات مهاجران حکومت فعلی اعلام کرد که تنها دیروز حدود ۱۳ هزار و ۱۸۶ مهاجر از ایران وارد افغانستان شده‌اند. این اخراج‌ها در حالی پس از جنگ ایران و اسراییل شدت یافته است که افغانستان با بحران شدید حقوق بشری و انسانی مواجه ا‌ست و بسیاری از اخراج‌شد‌گان، از جمله زنان، خبرنگاران و مدافعان حقوق بشر در معرض خطر واقعی نقض حقوق بشر قرار دارند.

ادامه مطلب


7 ساعت قبل - 62 بازدید

بخش زنان سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که یک‌سوم از مهاجران بازگشت‌کننده از ایران زنان هستند. این سازمان روز (سه‌شنبه، ۳۱ سرطان) گفته است که اخراج اجباری از ایران و پاکستان بیشتر زنان و دختران را تهدید می‌کند و پنجره جلوگیری از یک فاجعه انسانی تمام عیار در افغانستان به سرعت در حال بسته شدن است، زیرا تعداد قابل توجهی از افغانستانی‌ها، از جمله بسیاری از زنان و دختران هر هفته از ایران و پاکستان به این کشور بازمی‌گردند. در ادامه آمده است: «زنان و کودکان با توجه به محدودیت‌های شدید در دسترسی آنها به حقوق و خدمات اساسی در افغانستان، با بزرگترین خطرات روبرو هستند.» همچنین این نهاد گفته است که نیمی از مهاجران بازگشت‌کننده از پاکستان را زنان تشکیل می‌دهند. این گزارش از اهداکنندگان کمک‌های بشری خواسته است که حمایت خود را از زنان و دختران افزایش دهند. در گزارش تاکید شده است: «این هشدار جنسیتی که توسط گروه کاری «جنسیت در اقدامات بشردوستانه» (GiHA) در افغانستان تهیه شده است، بر اساس روایت‌های دست اول از زنان و دخترانی که بازگشته‌اند و زنان امدادگر حامی آنها تهیه شده است. این هشدار از اهداکنندگان می‌خواهد تا بودجه زنان و دخترانی را که بازمی‌گردند افزایش دهند و روی زنان امدادگر در خطوط مقدم سرمایه‌گذاری بیشتری کنند.» براساس گزارش‌های حکومت سرپرست از آغاز سال جاری خورشیدی، حدود یک میلیون مهاجر تنها از ایران اخراج شده‌اند. با این حال، کارشناسان سازمان ملل هشدار داده‌اند، مهاجران به کشوری اخراج می‌شوند که حاکمان آن متهم به نقض حقوق بشر هستند.

ادامه مطلب


8 ساعت قبل - 61 بازدید

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (‏یوان‌اف‌پی‌ای) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که با قطع ‌‏کمک‌های مالی آمریکا، ۹ میلیون زن در افغانستان خدمات بهداشت ‏مادران و خدمات گسترده‌تر را دریافت نخواهند کرد. این صندوق روز (سه‌شنبه، ۳۱ سرطان) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود ‏خواستار ادامه‌ی حمایت مالی شده و گفته است که پیشرفت‌های حاصل‌شده در ‏کاهش میزان مرگ‌ومیر مادران در افغانستان در خطر معکوس‌شدن ‏قرار دارد.‏ در ادامه آمده است: «قطع بودجه‌های آتی علاوه بر اخطارهای فسخی است که صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) پیش از این برای بیش از ۴۰ کمک مالی بشردوستانه دریافت کرده است. این کمک‌های مالی که در مجموع حدود ۳۳۵ میلیون دلار است، مراقبت‌های بهداشتی حیاتی مادران، محافظت در برابر خشونت، درمان تجاوز و سایر مراقبت‌های نجات‌بخش را در بیش از ۲۰ کشور و منطقه بحرانی ارائه می‌دهد.» در ادامه آمده اس: «این کاهش بودجه تأثیر مخربی بر زنان و دختران در سراسر جهان خواهد داشت.» این در حالی است که صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای که چندی پیش نشر کرده، ‌‏گفته بود با قطع کمک‌های امریکا، بیش از ۶.۳ میلیون زن از خدمات ‌‏بهداشتی مادران و خدمات گسترده‌تر محروم خواهند شد.‏ این نهاد می‌گوید که ایالات متحده به یکی از مهم‌ترین شرکایش ‏تبدیل ‏شده بود و به‌طور متوسط سالانه ۱۸۰ میلیون دالر بودجه ارائه ‏می‌داد.‏ براساس گزارش‌های موجود کمک‌های بشری به افغانستان کاهش یافته است. آمریکا که بزرگ‌ترین کمک‌کننده به این کشور بود، پس از روی‌کارآمدن دونالد ترمپ کمک‌هایش را به افغانستان و سایر کشورهای فقیر قطع کرده است. در کنار آن، محدودیت وضع شده بر زنان و دختران نیز به اقتصاد بحرانی افغانستان ضربه‌ی سنگین وارد کرده است. همچنین اخراج مهاجران افغانستان از کشورهای ایران و پاکستان ادامه دارد؛ امری که منجر به وخامت وضعیت می‌شود.

ادامه مطلب


20 ساعت قبل - 48 بازدید

داستان‌نویسی زنان تا امروز با فراز و فرودهای زیادی همراه بوده است. و در این همه مدت زنان زیادی در این راه پا گذاشته‌اند و پس کشیده‌اند اما با این همه هنوز هم هستند کسانی که دغدغه نوشتن دارد و می‌نویسند. از روزگاری که صدایشان به سختی شنیده می‌شد تا امروز که قلم‌شان توانسته صدها هزار دل را تکان دهد، مسیر پرچالشی را پشت سر گذاشته‌اند. زنان نویسنده، نه‌تنها با محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی مبارزه کرده‌اند، بلکه با چالش‌های درونی و بیرونی زیادی نیز روبرو بوده‌اند. اما هر‌بار که قلمی به دست گرفته‌اند، داستان‌هایی از زندگی، درد، امید و مقاومت روایت کرده‌اند که دریچه‌ای نو به جهان باز کرده است. آنها روایتگر تجربیات شخصی و جمعی خود بوده‌اند و صدای نسل‌هایی بوده‌اند که شاید هیچ‌گاه فرصت بیان نداشتند. امروز، زنان داستان‌نویس با قدرت بیشتری ادامه می‌دهند، و قصه‌هایشان نه تنها سرگرم‌کننده‌اند بلکه آگاهی‌بخش و الهام‌بخش نیز هستند. این داستان‌ها، نه تنها زندگی فردی زنان بلکه تاریخ و فرهنگ جامعه را نیز شکل می‌دهند و نقش مهمی در پیشرفت اجتماعی ایفا می کنند. فرخنده رجبی در سال ۱۳۶۹ خورشیدی در شهر مزار‌شریف زاده شد. این روزنامه‌نگار جوان در حکومت جدید به مکتب رفت و هنگامی‌که در کلاس نهم به تحصیل مشغول بود، نخستین نشریه دانش‌آموزی را در چهارچوب وزارت معارف (آموزش و پرورش) ولایت بلخ راه‌اندازی کرد. این نشریه زمینه‌ای شد برای راه‌اندازی ماهنامه و خانه فرهنگی “پرتو” که فرهنگیان بسیاری را به جامعه روشن‌گران معرفی کرد. صالح محمد خلیق در کتاب تاریخ ادبیات بلخ، در توصیف این خانه فرهنگی می‌گوید: زمینه‌ساز معرفی موج جدیدی از بانوان شاعر، نویسنده و فرهنگی بوده است. خانم رجبی از پایه‌گذاران و اعضای هیات مدیران نهاد “فعالان مدنی برای توسعه پایدار” است که در سال ۲۰۱۱ به همراه ۴ تن از همکارانش و «هم‌باوران» خود بنا نهاد و تاکنون برنامه‌های ملی و بین‌المللی بسیاری را برگزار کرده است. فرخنده رجبی: «نوشتن همیشه در من هست حتا زمانی که ننویسم.» وی ماجرای عشق به نوشتن را چنین بیان می‌دارد: از سال‌های نخستین زندگی مانند دختران دیگر از مکتب رفتن باز داشته شدم. خواندن را از مکتب قرآن یاد گرفتم. آن سال‌ها عاشق کتاب ارسلان رومی بودم. بعدتر مکتب را تمام کردم و با علاقه که به ادبیات داشتم وارد دانشکده ادبیات دانشگاه بلخ شدم. آن سال‌ها خانه فرهنگی پرتو را من با یک تعداد از دختران عزیز دیگر ایجاد کردیم. مجله پرتو، ماهانه به چاپ می‌رسید و تمرکز اصلی‌اش روی ادبیات بانوان بود. آن سال‌ها؛ آن سال‌های درخشان پر از شور و شوق بودیم. در کنار این‌، برای بعضی از رسانه‌ها مانند دویچه وله می‌نوشتم و برنامه‌های ادبی را به رادیو آیسف می‌ساختم. در تمام این سال‌ها کار برای زنان و دستیابی آنان به صلح و زندگی بهتر دغدغه ذهنی‌ام بوده. در این مسیر گاهی افتادم گاهی بلند شدم و ناگفته نباید بگذارم که مورد لطف ارجمندانی هم قرار گرفتم. از آن جمله می‌توان از جایزه بین‌المللی سیمرغ یاد‌آور شوم که در دسامبر ۲۰۱۵ از سوی بنیاد آرمانشهر بابت کار به زنان و صلح به من داده شد. در کنار این‌ها در برنامه‌های در داخل و خارج از افغانستان پیرامون زنان و صلح اشتراک کرده‌ام. فرخنده در زمینه علاقه به نوشتن چنین نظری دارد: نوشتن همیشه هست حتی زمان‌های که ننویسی. نوشتن سال‌هاست بخش مهمی از زندگی من بوده و همیشه خواهد بود. برای من کار اصلی نوشتن است و فعالیت‌های دیگر همه‌اش حاشیه. با آنکه دیری شده داستان ننوشته‌ام. اما نوشتن هست، در قالب نامه، یادداشت، گزارش… علاقه‌ی وافر او به کتاب او را یاد خاطرات شیرین و در عین‌حال سخت می‌اندازد: یادم می‌آید که در مسیر مکتب تا خانه کتاب فروشی‌های زیاد در جاده بیهقی بودند و من روزها دو هزار افغانی (واحد پولی آن زمان) را که از پدر می‌گرفتم کتاب داستان کرایه می‌کردم و تمام تلاشم این بود که باید به یک شب کتاب را تمام بکنم اگر نه پول کرایه دو چند می‌گردد. شاید یکی از دلایل این که داستان نوشتم خواندن همین کتاب‌های داستان بود. آن زمان نخستین تجربه‌های نویسنده‌گی او در مجموعه پنجه‌های سرد نشر شد. در آن نخستین نوشته‌ها، فقط نوشتن است و روایت، بدون هیچ فلسفه‌یی پشت موضوع و یا مضمون آن. ولی در کل مضمون آن نوشته‌های چاپ شده روی کودکان و زنان می‌چرخند. فرخنده، شعر مولانا، فروغ  سپهری و نویسنده‌گانی دیگری که روی صفحه‌های اجتماعی نوشته‌های شان را می‌گذارند را می‌خواند. این اواخر مشغول خواندن یک مجموعه خوبی از داستان‌های ترجمه شده نویسنده گان محبوب اروپا است. و همچنان از ژان پل سارتر و چندتن دیگر در بخش مکتب‌های فلسفی نیزمی‌خواند. در ضمن باید یاد آور شویم که کتاب‌های که پیرامون وضعیت زنان نوشته شده است را نیز پی‌گیری جدی می‌کند. او در باب زنانه و یا مردانه نویسی می‌گوید: حس نویسنده است که موضوع و جریان فکری نویسنده را در نوشته‌هایش مشخص می‌کند نه جنسیت. اگر یک زن نویسنده تمرکزش روی وضعیت اجتماعی جوانان باشد بدون شک که آثارش تاثیرپذیر از آن وضعیت است. همین مورد در مردان نویسنده نیز صدق می‌کند. از این هم نمی‌توان چشم پوشی کنیم که به طور مثال زنانه‌گی و تجربه‌های زنانه یک نویسنده زن خیلی بهتر از یک نویسنده مرد می‌تواند در نوشتن در باره زنان کارگر باشد. ولی در کل از دید من نمی‌توان سیاه و سپید به این موضوع نگاه کرد. در مورد نویسنده‌گی بانوان ابراز می دارد که: وضعیت کنونی زنان چه از دید جایگاه اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و حتی وجود زنانه‌گی‌های خود زنان نیاز به کار جدی و بازتعریف دارد. مقوله‌های اجتماعی اقتصادی و سیاسی را می‌توان با نوشتن شعر داستان طنز و دیگر گونه‌های ادبی در مورد زن و زنانه‌گی در این جامعه و حتی در متن ادبیات باز تعریف کرد. باورمندم زنان می‌توانند خود نقش بسیار سازنده‌یی برای تولید این مهم داشته باشند. بیشتر نوشته‌های او تاثیرپذیر از حالت‌های روانی و ذهنی بر زمان جاری خودش بوده است. کتابی و یا نامی مشخصی نیست که در نوشتن الگویش باشد. نویسنده: قدسیه امینی

ادامه مطلب


22 ساعت قبل - 158 بازدید

رسانه‌های بین‌المللی درتازه‌ترین مورد گزارش داده‌اند که عبیر بنت حسن العبیدی به عنوان نخستین زن عربستان سعودی عنوان پروفسور حقوق بین‌الملل و حقوق بشر را کسب کرده است. در گزارش رسانه‌ها آمده است که عبیر بنت حسن العبیدی فارغ‌التحصیل از دانشکده حقوق دانشگاه ایموری آمریکا است. قابل ذکر است که خانم العبیدی پیش از این در سال ۲۰۱۷ میلادی به خاطر نقش برجسته‌اش در توانمندی زنان، جایزه «زن برتر سعودی» را به دست آورد. همچنین رسانه‌های عربستان سعودی گزارش داده‌اند که این دست‌آورد خانم العبیدی به عنوان «افتخار ملی» در این کشور شناخته می‌شود. در حالی، خانم العبیدی این عنوان را کسب می‌کند که حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های گسترده بر حقوق و آزادی‌های اساسی زنان وضع و آنان را از آموزش و کار محروم کرده‌اند. این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


1 روز قبل - 98 بازدید

برنامه جهانی غذا درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که به بیش از سه میلیون زن و کودک در افغانستان مواد غذایی برای پیشگیری و درمان سوءتغذیه کمک کرده است. این برنامه با نشر اعلامیه‌ای از دهه‌ها جنگ، خشکسالی متواتر، افزایش قیمت مواد غذایی و دسترسی محدود به آب، به عنوان عوامل افزایش سوءتغذیه در افغانستان یاد کرده است و گفته است که هر ۱۰ ثانیه یک کودک در افغانستان دچار سوءتغذیه می‌شود. برنامه جهانی غذا پیش از این در اواسط ماه حمل سال جاری نیز اعلام کرده بود که افغانستان با شدیدترین بحران سوءتغذیه کودکان در تاریخ خود مواجه است. این سازمان پیشتر هشدار داد که امسال ۳.۵ میلیون کودک در افغانستان با سوءتغذیه مواجه خواهند شد. سازمان‌ملل نیز پیشتر با اشاره به تشدید سوءتغذیه در میان زنان و کودکان، هشدار داد که افغانستان در میان ۱۵ کشور با بالاترین نرخ سوءتغذیه کودکان قرار دارد و چهار زن از هر ۱۰ زن نیز با سوءتغذیه مواجه‌اند. تشدید بحران گرسنگی و سوءتغذیه ناشی از آن، زنگ خطر را برای میلیون‌ها نیازمند در افغانستان به‌صدا درآورده است؛ سازمان ملل هشدار داده است حدود یک‌سوم جمعیت افغانستان به کمک غذایی نیاز دارند و ۳.۱ میلیون نفر در آستانه قحطی قرار گرفته‌اند. پس از قطع کمک‌های مالی آمریکا و کاهش کمک‌های بشردوستانه‌ی سایر کشورها، نهادهای سازمان ملل متحد بارها از افزایش سوءتغذیه در افغانستان هشدار داده‌اند.

ادامه مطلب


1 روز قبل - 90 بازدید

صندوق جمعیت سازمان ملل اعلام کرده است که کوریای جنوبی از ارائه‌ی خدمات بهداشتی و روانی-اجتماعی به زنان و دختران در افغانستان پشتیبانی می‌کند. این سازمان با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که با پشتیبانی دولت کوریای جنوبی، برای شماری از زنان و دختران در فاریاب در بخش خدمات بهداشتی آگاهی‌دهی کرده است. در اعلامیه آمده است: «یک تور مجازی از مرکز بهداشت مادر و کودک در فاریاب برگزار کرد و به شریک‌های کوریایی ما این امکان را داد تا با ارائه‌دهندگان خدمات زن ما تعامل داشته باشند.» صندوق جمعیت سازمان ملل متحد تاکید کرده است که کوریای جنوبی در بخش ارائه‌ی مراقبت‌های بهداشتی به زنان در افغانستان با این صندوق همکاری می‌کند. این همکاری در حالی همگانی می‌شود که سکتور بهداشت افغانستان، با چالش‌های گسترده از جمله کم‌بود بودجه، پزشکان متخصص به ویژه پزشکان زن، کم‌بود تجهیزات و مرکزهای درمانی روبرو است. از این میان، زنان و دختران بیشتر از بحران نظام بهداشت افغانستان متاثر شده و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی بیش‌تر از هر زمانی دیگری برای آنان دشوار شده است. این در حالی است که وضعیت صحی در افغانستان، به ویژه برای زنان، وخیم گزارش شده است. کم‌بود مرکزهای صحی، محدودیت‌های فرهنگی و کاهش دسترسی به خدمات بهداشتی، چالش‌های جدی برای زنان در سراسر این کشور ایجاد کرده است.

ادامه مطلب


1 روز قبل - 54 بازدید

بخش زنان سازمان ملل متحد در افغانستان درتازه‌ترین مورد وضعیت زنان و دختران برگشت‌کننده از ایران و پاکستان را بحرانی توصیف کرده است. این سازمان با نشر گزارشی تحت عنوان «هشدار جنسیتی» در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که زنان و دختران تقریباً یک‌سوم بازگشت‌کنند‌گان از ایران در سال ۲۰۲۵ میلادی و حدود نیمی از بازگشت‌کنندگان از پاکستان را تشکیل می‌دهند. قابل ذکر است که زنان و کودکان در میان بازگشت‌کنندگان، آسیب‌پذیرترین گروه‌های اخراج شده به شمار می‌روند و سازمان ملل این بحران را یک «آزمون برای انسانیت جمعی» خوانده و از جامعه‌ی جهانی خواسته است تا بودجه حمایت از زنان و دختران بازگشت‌کننده را افزایش دهند. در بخشی از گزارش آمده است که از سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی، بیش از ۲.۴۳ میلیون افغانستانی بدون مدارک از ایران و پاکستان بازگشته‌اند که بیش از ۱.۱ میلیون نفر از آنها تنها در سال جاری از ایران بازگشته‌اند. این در حالی است که زنان پس از بازگشت به افغانستان با محدودیت‌های گسترده مانند ممنوعیت تحصیل، محرومیت از حق کار و تبعیض جنسیتی روبرو خواهند بود که وضعیت آنان را به‌شدت شکننده و آسیب‌پذیر می‌سازد. این اخراج‌ها در حالی پس از جنگ ایران و اسراییل شدت یافته است که افغانستان با بحران شدید حقوق بشری و انسانی مواجه ا‌ست و بسیاری از اخراج‌شد‌گان، از جمله زنان، خبرنگاران و مدافعان حقوق بشر در معرض خطر واقعی نقض حقوق بشر قرار دارند.

ادامه مطلب


2 روز قبل - 58 بازدید

زینب، زنی حدوداً چهل‌ساله است. مادر چهار طفل است و سال‌هاست که از "زن بودن" فقط زخم خورده. او از همان نوجوانی، به عقد مردی درآمد که از خودش بسیار کلان‌تر بود. مردی خشن، کم‌محبت و پرغُر، اما در آن روزها، همین مرد برایش یک پناه بود؛ چون خانه‌ی پدرش از سختی، چیزی کمتر از جهنم نداشت. او با هزار آرزو وارد خانه شوهر شد، اما روز به روز، از آن آرزوها فقط خاکستر باقی ماند. سال‌ها با مردی زندگی کرد که هیچ‌گاه او را درک نکرد، دوست نداشت، و تنها به‌عنوان یک خدمت‌کار به او نگاه می‌کرد. اما زینب ماند، تحمل کرد، طفل آورد، شب نخوابید، گرسنگی کشید، سیلی خورد، اما دم نزد. به‌خاطر اولادهایش، به‌خاطر این‌که خانه‌اش خراب نشود، به‌خاطر اینکه مجبور نباشد به خانه پدرش برگردد؛ همان خانه‌ای که هیچ وقت جای آرامی برایش نبود. چند سال قبل، زندگی‌اش یک‌بار دیگر زیرورو شد. شوهرش، بدون این‌که چیزی بگوید، دختری هجده‌ساله را به خانه آورد. دختر، فراری بود؛ از خانواده بریده، بی‌پناه، بی‌سرنوشت. مرد، اول گفت که برای کمک آورده‌اش، اما بعد، بدون اجازه و رضایت زینب، با او نکاح کرد. زن دوم، جوان بود، زیبا بود، بی‌تجربه بود، اما همه‌ی قلب مرد را تسخیر کرد. از آن روز به بعد، محبت، احترام، توجه و حتی پول، همه رفت طرف زن نو. زینب، که سال‌ها خون دل خورده بود، حالا باید شاهد می‌بود که شوهرش چطور با زنی به عمر دختر خودش، مثل شاهزاده رفتار می‌کند؛ و خودش؟ خودش به یک خدمه در خانه‌اش تبدیل شده بود. شوهرش حالا با زن نو می‌خندید، برایش بازار می‌رفت، لباس می‌خرید، عکس می‌گرفت، در تلویزیون با هم فلم می‌دیدند. اما وقتی نوبت به زینب می‌رسید، فقط امر و نهی بود: «این‌کار را بکن، چرا این‌قدر دیر شدی، چرا طفل را نگرفتی، چرا خاموش نمی‌شوی؟» زینب بارها خواست طلاق بگیرد. اما چطور؟ به کجا می‌رفت با چهار طفل؟ در جامعه‌ای که زن مطلقه را با هزار چشم می‌بینند، و مهاجر بودن هم درد را دوچندان می‌سازد. خانواده‌اش در افغانستان حمایتش نمی‌کردند. پدرش سال‌ها پیش گفته بود: «یا با شوهرت بساز یا دیگر به خانه ما نیا.» زینب ماند. برای اولادهایش، برای اینکه بی‌سرپناه نشود، برای اینکه مجبور نباشد در جاده‌ها دست دراز کند. ماند و هر روز مرد. صبح زود بیدار می‌شود، نان می‌پزد، لباس می‌شوید، طفل‌ها را آماده مکتب می‌سازد، خانه را جارو می‌کند، ظروف می‌شوید، و شب که می‌شود، باز هم خسته‌گی‌اش دیده نمی‌شود. حتی گاه زن نو می‌گوید: «خاله زینب، برایم چای بیار.» و او با لبخند تلخ، می‌گوید: «چشم.» شب‌ها، وقتی همه می‌خوابند، زینب گوشه‌ی خانه می‌نشیند، به دیوار خیره می‌شود. در دلش، هیچ امیدی باقی نمانده. گاهی فکر می‌کند اگر مرده بود، شاید حالش بهتر می‌بود. نه به‌خاطر اینکه زندگی‌اش تمام شود، بل به‌خاطر اینکه دیگر مجبور نمی‌بود نفس بکشد در حالی‌که دیده نمی‌شود. بزرگ‌ترین پسرش حالا نوجوان است، سرد و خاموش. همیشه از پدرش فاصله می‌گیرد. می‌گوید: «او مادر ما را خورد کرده.» دخترش، از مدرسه دل‌زده شده، پر از اضطراب است. طفل‌های کوچک‌تر هم در سکوت بزرگ می‌شوند؛ بدون آن‌که صدای خنده مادرشان را بشنوند. زینب هیچ‌وقت برای خودش لباس نو نخریده. سال‌هاست که بیرون نرفته برای گردش. عیدها برای بچه‌ها لباس می‌خرد، اما خودش همان چادر سال قبل را می‌پوشد. او دیگر خودش را فراموش کرده، تنها چیزهایی را به یاد دارد که باید انجام دهد: «طفل مکتب دارد. شوهر دوا می‌خواهد. برنج تمام شده. لباس‌ها نشسته مانده...» شوهرش روز به روز سنگدل‌تر شده، و زن دوم روز به روز پر توقع‌تر. زینب اما فقط خاموش است. نه اینکه چیزی برای گفتن نداشته باشد، بل چون می‌داند حرف‌هایش گوش شنوا ندارد. او زنده است، اما نه برای خودش. او دیگر زن نیست، دیگر انسان نیست، او فقط «هست»؛ چون باید باشد. برای طفل‌هایش، برای آشپزی، برای لباس‌شویی، برای صبوری... و شاید، شاید تنها امیدش این باشد که روزی یکی از اولادهایش بزرگ شود، و به او بگوید: "مادرم، حالا نوبت توست که زندگی کنی…" نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


2 روز قبل - 92 بازدید

تاج‌الدین اویواله، نماینده یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان اعلام کرده است که کودکان اهل افغانستان، به‌ویژه دختران، به‌دلیل کمبود آب و خدمات بهداشتی از رفتن به مکتب باز می‌مانند. آقای اویواله امروز (دوشنبه، ۳۰ سرطان) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود نوشته است که ۹ مکتب در ولایت لوگر به آب سالم و خدمات بهداشتی مجهز شده‌اند. نماینده صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل تاکید کرده است که بیش از دو هزار و ۳۰۰ دانش‌آموز از این خدمات بهره‌مند می‌شوند. یونیسف پیشتر نیز هشدار داده بود که تا سال ۲۰۳۰ میلادی، منابع آب کابل به‌طور کامل خشک خواهد شد. قابل ذکر است که بیشتر کودکان در مکاتب افغانستان به آب سالم دسترسی ندارند. این در حالی است که کمیته صلیب سرخ در روز جهانی آب گفته است که ۳۳ میلیون تن در افغانستان به آب نوشیدنی سالم دسترسی ندارند. همچنان، یونیسف پیش‌تر در گزارشی افزوده بود که در ۲۵ ولسوالی ولایت‌های شرقی افغانستان در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ آب نوشیدنی سالم فراهم کرده است.

ادامه مطلب