برچسب: زنان و دختران

4 هفته قبل - 197 بازدید

رسانه‌های پاکستانی درتازه‌ترین مورد گزارش داده‌اند که یک زن ۲۱ ساله‌ی پناهجوی اهل افغانستان در کمپ مهاجران هری‌پور ایالت خیبر پختونخواه مورد تجاوز جنسی گروهی قرار گرفته است. رسانه‌های پاکستانی به نقل از پولیس گزارش داده است که این زن پناهجو روز (پنج‌شنبه، ۲٠ سنبله) در منطقه‌ی هریپور، توسط پنج مرد مورد تجاوز گروهی قرار گرفته است. در گزارش آمده است که این زن ۲۱ ساله که همسرش در خارج زندگی می‌کند، به تنهایی در یک خانه کرایی زندگی می‌کند و روز ۱۱ سپتامبر هنگام رفتن به دیدار اقارب خود مورد تجاوز قرار گرفته است. پولیس در ادامه تاکید کرده است که فردی به نام «باچا» این زن ۲۱ ساله‌ی اهل افغانستان را به زور به یک مزرعه جواری برده و پس از آن با همکاری چهار مرد دیگر بر او تجاوز کرده‌اند. پولیس پاکستان به نقل از این زن جوان افزوده است: «من آماده رفتن بودم که چهار همدست آن مرد رسیدند و یکی پس از دیگری به من تعرض جنسی کردند.» این زن افغانستانی در ادامه تصریح کرد که یکی از این افراد هنگام مقاومت، با مشت به صورت او کوبیده است. بر اساس گزارش، پنج تن در پیوند به این رویداد بازداشت شده‌اند که همگی آن‌ها پناهجویان اهل افغانستان به اسم‌های نادی، روزی، خان شیر، جاوید و نصیر می‌باشند. پولیس پاکستان هویت این زن جوان را فاش نکرده است، اما گفته است که او از ناحیه‌ی صورت و لب آسیب دیده است. گزارش ابتدایی طبی در مرکز ترومای منطقه‌ی هریپور، وقوع تجاوز جنسی بالای این زن جوان را ثابت کرده است. پرونده‌ی این رویداد تحت قانون جزای پاکستان ثبت شده و مظنونان برای بازجویی به دادگاه محلی معرفی خواهند شد.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 173 بازدید

عرفات جمال، نماینده‌ی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که در پی ممنوعیت کار زنان ‏در دفترهای سازمان ملل توسط حکومت سرپرست، توزیع کمک‌های نقدی برای ‏بازگشت‌کنندگان از پاکستان و ایران متوقف شده است. آقای جمال این اظهارات را در یک نشست خبری در جنوا مطرح کرده و گفته است که توزیع ‏کمک نقدی بدون کارمندان زن ممکن نیست، زیرا دریافت‌کنندگان ‏زن باید ثبت بیومتریک شوند. او در ادامه تاکید کرده است که بدون کارمندان زن، کمیساریای عالی ‏پناهندگان سازمان ملل متحد باید زنان را مجبور کند که اطلاعات ‏بیومتریک خود را توسط مردان ثبت کنند.‏ در ادامه آمده است که به همین دلیل مراکز توزیع کمک نقدی و حمایت از نهم ‏سپتامبر تعطیل شده است. نماینده‌ی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل افزوده است: «این تصمیم برای بسیاری از بازگشت‌کنندگان ‏عواقبی خواهد داشت و این یک تصمیم ‏عملیاتی بود که قصد مجازات افراد یا صدور بیانیه‌ای را نداشت، ‏اما نشان داد که این آژانس در شرایط خاص نمی‌تواند بدون ‏کارمندان زن کار کند.» این در حالی است که حکومت سرپرست قبلاً دستور ممنوعیت کار زنان در نهادهای غیردولتی را ‏صادر کرده بودند، اما کارمندان دفترهای سازمان ملل متحد تا روزهای اخیر ‏می‌توانستند سر کار بروند.‏ حکومت فعلی به‌تازگی در راستای اجرای فرمان خود، در ورودهای ‏دفترهای سازمان ملل متحد نیرو مستقر کرده و مانع ورود زنان به ساحه‌ی کار ‏می‌شود.‏ دفتر سازمان ملل متحد خواستار لغو محدودیت‌ها شده است. قابل ذکر اس که افغانستان در حال حاضر با بحران بازگشت مهاجران و پی‌آمدهای ‏زمین‌لرزه‌ی ویرانگر مواجه است.‏ از آغاز سال میلادی، حدود ۲.۶ میلیون نفر، معادل شش درصد جمعیت، به کشور بازگشته‌اند. این روند همچنان ادامه دارد.‏ سازمان ملل می‌گوید که به همراه ‏شرکای خود، کمک‌های فوری را هم در نقاط مرزی و هم در ‏مناطق بازگشت‌ به بازگشت‌کنندگان ارائه می‌داد تا به خانواده‌ها ‏در شروع بازسازی زندگی شان کمک کند. با توقف این کمک‌ها وضعیت بازگشت‌کنندگان وخیم‌تر خواهد شد.‏

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 245 بازدید

مقام‌های محلی در ولایت ننگرهار درتازه‌ترین مورد اعلام کرده‌اند که در پی فروریختن دیوار یک خانه ‏در ولسوالی چپرهار این ولایت، دو کودک جان باخته و نُه نفر دیگر به شمول زنان و کودکان زخمی شده‌اند.‏ سید طیب حماد، سخنگوی فرماندهی پولیس ننگرهار گفته است که این ‏حادثه شامگاه روز گذشته (جمعه، ۲۱ سنبله) در روستای هادیاخیل از مربوطات ولسوالی چپرهار ‏رخ داده است.‏ او در ادامه تاکید کرده است که همه‌ی قربانیان این رویداد اعضای یک خانواده هستند که در ‏کنار دیوار جدیدی که در عرض یک روز چندین متر بلند شده بود، زندگی می‌کردند. همچنین یک منبع دیگر گفته است که دو کودک حدوداً هفت تا هشت‌ساله در این حادثه ‏جان باختند و ۹ نفر دیگر، به‌شمول زنان و کودکان زخمی شده‌اند.‏ منبع تصریح کرد که زخمیان به شفاخانه ولایتی ننگرهار منتقل شدند و وضعیت سلامتی قناعت‌بخش گزارش شده است. قابل ذکر است که در گذشته نیز رویدادهای مشابهی به دلیل فرسودگی ساختمان‌ها در شماری از ولایت‌های کشور به وقوع پیوسته که در آن‌ها شماری از شهروندان، به‌ویژه زنان و کودکان، جان باخته‌اند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 141 بازدید

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که حکومت سرپرست باید محدودیت‌ها علیه کارکنان زن ملل متحد را لغو کنند. آقای بنت روز (جمعه، ۲۱ سنبله) با نشر پیامی در حساب کاربری ایکس خود، خواستار لغو محدودیت‌ها علیه کارمندان زن سازمان ملل در «سطح ملی» شده است. وی در ادامه تاکید کرده است: «جلوگیری از دسترسی زنان به محل کار یا حمایت از جوامع نیازمند، گواه دیگری است بر اینکه حکومت فعلی تا زمانی که مسیر خود را تغییر ندهند، نباید به وضعیت عادی بازگردند.» او افزوده است: «من قویاً با یوناما همصدا می‌شوم و از حکومت فعلی می‌خواهم که محدودیت‌های اعمال شده بر کارمندان زن در سطح ملی را لغو کنند.» سازمان ملل متحد در افغانستان نیز در اعلامیه‌‌ای خواستار لغو محدودیت‌های حکومت سرپرست علیه کارمندان زن شد. سازمان ملل نوشته است که به تاریخ ۷ سپتامبر سال جاری میلادی، نیروهای دولتی مانع ورود کارمندان و قراردادی‌های زن سازمان ملل به دفاتر این نهاد در کابل شدند. یوناما تصریح کرد که این محدودیت سپس به دفاتر ساحوی سازمان ملل در سراسر کشور گسترش یافت و با اطلاعیه‌های کتبی یا شفاهی از سوی حکومت فعلی اعمال گردید. سازمان ملل با نشر اعلامیه‌ای گفته است که نیروهای حکومتی در ورودی دفاتر سازمان ملل در ولایت‌های کابل، هرات و مزار شریف حضور دارند تا مانع ورود کارمندان زن به دفاتر نهادهای سازمان ملل شوند. سازمان ملل گفته: «این موضوع به‌ویژه با توجه به محدودیت‌های مداوم بر حقوق زنان و دختران در افغانستان، نگران‌کننده است.» سازمان ملل متحد در افغانستان گفته است که این محدودیت‌ها نقض قوانین بین‌المللی مربوط به مصونیت‌ها و امتیازات کارکنان سازمان ملل است و در تلاش است هرچه زودتر این محدودیت‌ها را لغو کند. همچنین حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 220 بازدید

دادگاه عالی حکومت سرپرست درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که ۱۱ تن، به شمول چهار زن را در ولایت تخار به اتهام روابط خارج از ازدواج و سرقت، شلاق زده است. این دادگاه امروز (پنج‌شنبه، ۲۰ سنبله) با نشر اعلامیه‌ای گفته است که این افراد در ولسوالی‌های ینگی‌قلعه و خواجه بهاءالدین ولایت تخار با حضور مسوولان محلی و مردم ملکی مجازات شدند. در اعلامیه آمده است که این افراد از چهار ماه تا سه سال زندان و همچنان به ۳۹ ضربه شلاق محکوم شده‌اند. حکومت فعلی روز گذشته نیز چهار تن را در ولایت‌های بلخ و لغمان شلاق زده و به زندان محکوم کرده بودند. براساس گزارش‌های رسانه‌ها، حکومت سرپرست از آغاز سال جاری میلادی تا اکنون، بیش از ۶۰۰ تن را در سراسر کشور مورد مجازات بدنی قرار داده‌اند. حکومت سرپرست از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، بارها افراد متهم را در ملاءعام شلاق زده است. همچنین حکومت فعلی ده نفر را در حضور صدها تماشاگر اعدام کرده‌ است. نهادهای بین‌المللی حقوق‌‌ بشری اعدام و مجازات بدنی علنی افراد متهم را خلاف قوانین بین‌المللی و کرامت انسانی می‌دانند و خواستار توقف آن هستند. پیشتر ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان‌ ملل برای افغانستان، اجرای حکم شلاق را ناقض قوانین بین‌المللی دانست و افزوده است: «این مجازات‌های شدید در سال ۲۰۲۵ میلادی به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته‌اند و باید فورا متوقف شوند.»

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 170 بازدید

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل درباره بحران انسانی رو به گسترش در افغانستان هشدار داد و می‌گوید که بیش از ۹ میلیون نفر، یعنی حدود یک‌چهارم جمعیت این کشور، با ناامنی حاد غذایی روبرو هستند. آقای دوجاریک این اظهارات را در یک نشست خبری در نیویارک مطرح کرده و گفته است که با منابع دست داشته، این سازمان در هر ماه می‌تواند کمتر از یک میلیون نفر را تحت پوشش قرار دهد و بحران انسانی در افغانستان هر روز وخیم‌تر می‌شود. او به نقل از برنامه جهانی غذا گفته است که در سال ۲۰۲۵ میلادی میزان سوءتغذیه حاد در افغانستان به بالاترین سطح خواهد رسید و بیش از ۴.۷ میلیون کودک و زن نیازمند درمان فوری خواهند بود. سخنگوی دبیرکل سازمان ملل در ادامه تاکید کرد که علت اصلی این وضعیت کاهش شدید کمک‌های غذایی از سوی هشت سازمان بین‌المللی است و برای ارائه کمک‌های غذایی فوری و حمایت از مردم نیازمند در زمستان پیش رو، سازمان ملل به‌طور فوری به ۵۶۸ میلیون دالر نیاز دارد. همچنین وی با اشاره به زلزله اخیر در کنر افزوده است که زلزله اخیر در شرق افغانستان فشار مضاعفی بر خانواده‌های آسیب‌پذیر وارد کرده است. این مقام سازمان ملل تصریح کرد که در ولایت کنر با توزیع بیسکویت‌های مغذی و دیگر اقلام ضروری، بخشی از نیازها تامین شده و برای پشتیبانی از عملیات بشردوستانه چادرهایی برپا گردیده است، اما به دلیل محدودیت منابع، کمک‌ها تنها به بخشی از نیازمندان اختصاص یافته است. سازمان ملل متحد پی‌هم از کاهش شدید کمک‌های بین‌المللی برای افغانستان هشدار داده است. تعلیق کمک‌های آمریکا دولت را به‌شدت تحت فشار قرار داده است. ایالات متحده امریکا به زلزله‌زدگان کنر نیز کمک نکرد. این درحالی است که آمریکا بزرگترین حامی مالی افغانستان در بیش از دو دهه گذشته بوده است. این کشور در دوره حاکمیت حکومت فعلی نیز حدود ۳.۵ میلیارد دالر به افغانستان کمک کرده است.

ادامه مطلب


4 هفته قبل - 140 بازدید

اوچا یا دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که طبق آخرین آمار، براثر زمین‌لرزه در شرق افغانستان دو هزار و ۱۶۴ نفر به شمول یک هزار و ۲۵ زن جان باخته و سه هزار و ۴۲۸ نفر زخمی شده‌اند. این نهاد با نشر گزارشی گفته است که جان‌باختگان شامل ۵۱۶ زن، ۴۷۶ مرد، ۵۰۹ دختر و ۶۶۳ پسر می‌شوند و همچنان زخمیان نیز شامل هزار و ۸۷۵ زن و هزار و ۵۵۳ مرد می‌شوند. در ادامه آمده است که براثر این زمین‌لرزه پنج هزار و ۹۵۰ خانه ویران شده و هزار و ۱۹۵ خانه‌ی دیگر آسیب دیده‌اند. در ادامه آمده است که روند بررسی در چهار روستا هنوز ادامه دارد و ممکن است شمار تلفات نیز افزایش یابد. باید گفت که پیش از این مسوولان حکومت سرپرست اعلام کرده بودند که براثر زمین‌لرزه تنها در کنر، دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر زخمی شده‌اند. مسوولان تاکید کرده بودند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه نیز ویران شده‌اند. حکومت در آمارهای اولیه‌ی خود گفته بودند که ۱۲ نفر دیگر در ولایت ننگرهار براثر زمین‌لرزه جان باخته‌اند و ده‌ها خانه در این ولایت و ولایت‌های لغمان، نورستان و پنجشیر نیز تخریب شده‌اند. با این وجود دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد در گزارش خود گفته است که براثر زمین‌لرزه بین ۳۱ آگوست و چهار سپتامبر، در مجموع ۴۱۱ روستا آسیب دیده‌اند که ۷۱ روستای آن در ولسوالی‌های چپه‌دره، سوکی، دره پیچ، نورگل و وته‌پور ولایت کنر، ولسوالی‌های دره نور و کوزکنر ولایت ننگرهار و ولسوالی علینگار ولایت لغمان قرار دارند. این نهاد در ادامه تاکید کرده است که زمین‌لرزه در مجموع به هفت هزار و ۱۴۷ خانواده، شامل ۴۶ هزار و ۱۳۷ نفر در شرق افغانستان آسیب زده است. همچنین در بخشی از گزارش آمده است که تا اکنون دست‌کم ۶۰ هزار و ۸۷۲ نفر از زلزله‌زدگان کمک‌های غذایی و حمایت تخصصی تغذیه دریافت کرده‌اند و برای حدود ۳۰ هزار نفر آب آشامیدنی سالم فراهم شده است. در ادامه گزارش آمده است که هزار و ۶۶۶ بسته لوازم سرپناه اضطراری، هزار و ۴۸۶ بسته لوازم تعمیر سرپناه اضطراری، بسته‌های استاندارد اقلام غیرغذایی، بسته‌های لباس زمستانی، پتو، دو هزار و ۴۶۰ نوع مختلف بسته‌ی بهداشتی، سه هزار و ۷۸۰ بسته و ۴۶۰ هزار قرص «آکوا» نیز به خانواده‌های آسیب‌پذیر توزیع شده است. باید گفت که زمین‌لرزه‌ای با قدرت شش ریشتر، یک‌شنبه‌شب هفته‌ی گذشته ولایت‌های شرق افغانستان را لرزاند و بیشترین تلفات و خسارات را در کنر برجای گذاشت.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 208 بازدید

وقتی در کوچه‌های هرات قدم می‌زنی، صدای ازدحام مردم، بوی نان تازه از تنور و شور و حال بازار شاید این شهر را زنده و پرانرژی نشان دهد، اما اگر وارد دنیای زنان کارگر، به‌ویژه زنان داکتر شوی، داستان کاملاً متفاوت است. یکی از این زنان که سال‌ها درس خوانده، رنج کشیده و تنها طبابت را از آرزوهای کودکی‌اش حفظ کرده بود، حالا روایت تلخ و دردناکی از زندگی کاری‌اش در یکی از شفاخانه‌های خصوصی دارد. او به روزهایی اشاره می‌کند که هنوز دانشجوی طب بود. شب‌ها تا نیمه‌شب زیر چراغ کم‌نور، کتاب‌های قطور را ورق می‌زد و خواب و بیداری‌اش در هم می‌آمیخت، اما امید داشت. امید داشت روزی روپوش سفید به تن کند و مادران، کودکان و بیماران با نگاه پر از امید به سویش بیایند و او را چون فرشته‌ای ببینند که دردشان را تسکین می‌دهد. اما وقتی فارغ‌التحصیل شد و نخستین بار پا به یکی از شفاخانه‌های خصوصی گذاشت، همه‌چیز آن‌قدر روشن و زیبا نبود که تصور می‌کرد. در همان هفته‌های نخست، مدیر شفاخانه که مردی پرمدعا و صاحب نفوذ بود، با حرف‌هایی او را تکان داد. ابتدا در قالب شوخی و کنایه، و سپس با سخنانی مستقیم که هیچ ربطی به طبابت نداشت. پیشنهادهای شرم‌آور، درخواست‌های پنهان و گاهی آشکار، قلب این داکتر جوان را می‌لرزاند و او را میان وظیفه‌اش و حفظ عزت نفسش گرفتار می‌کرد. او می‌گوید هر بار که مجبور بود با مدیر صحبت کند، دستانش سرد می‌شد و نفسش به شماره می‌افتاد. او داکتر بود، اما در برابر نگاه‌های آلوده و لبخندهای کثیف مدیر، خود را مثل یک بیمار بی‌دفاع می‌دید. این تجربه تلخ، آغاز کابوس زندگی کاری‌اش بود. او تنها نبود؛ نرس‌ها و همکاران زن دیگر نیز از همین زخم‌ها رنج می‌بردند. آنها هر روز ساعت‌های طولانی کار می‌کردند، اما در ازای این تلاش تنها پنج تا هفت هزار افغانی حقوق می‌گرفتند که اغلب ماه‌ها به تأخیر می‌افتاد. یکی از نرس‌ها یک روز آرام در گوشش گفت: «اگر همین حقوق ناچیز را هم نگیرم، کودکانم شب‌ها گرسنه می‌خوابند؛ به همین دلیل باید تمام تحقیرها و توهین‌ها را تحمل کنم.» او بارها شاهد گریه‌های خاموش این نرس‌ها بود؛ زنانی که پس از دوازده ساعت کار سخت، در گوشه‌ای از شفاخانه اشک‌های‌شان را با آستین پاک می‌کردند و دوباره با لبخندی اجباری به استقبال بیماران می‌رفتند. تبعیض و بی‌عدالتی در این شفاخانه مثل خوره به جان همه زده بود و روحشان را می‌خورد. داکتران مرد با حقوق‌های بالاتر و احترام بیشتری کار می‌کردند. اگر اشتباهی می‌کردند، با گذشت و آرامش از کنار آن می‌گذشتند، اما اگر یک داکتر زن کوچک‌ترین لغزشی داشت، همان روز آوازه‌اش در همه جا می‌پیچید و حیثیتش لکه‌دار می‌شد. زنان همیشه زیر ذره‌بین بودند، حتی در ساده‌ترین رفتارهای‌شان. اگر با مریض بیش از حد معمول صحبت می‌کردند، اگر چند دقیقه بیشتر از زمان معمول با همکار مرد حرف می‌زدند، یا اگر صدایشان کمی بلندتر می‌شد، فوراً برچسب می‌خوردند و آبروی‌شان بازیچه دست دیگران می‌شد. این فضای خفه‌کننده هر روز بیش‌تر روح او را فرسوده می‌کرد. شب‌ها که به خانه برمی‌گشت، سرش را روی بالین می‌گذاشت و در سکوت گریه می‌کرد. مادرش فکر می‌کرد از خستگی و درد بیماران اشک می‌ریزد، اما حقیقت چیز دیگری بود؛ او از انسان‌ها، از بی‌عدالتی‌ها، از نگاه‌های آلوده و از فشارهایی که بر او و همکاران زن وارد می‌شد، به شدت خسته و دل‌شکسته بود. او می‌گوید بارها با خود فکر کرده بود کاش هرگز داکتر نمی‌شد؛ کاش همان دختر ساده روستایی می‌ماند تا امروز این همه زخم و درد بر دل نداشت. اما هر بار که به یاد شاگردان جوانی می‌افتاد که تازه وارد دانشکده طب شده‌اند و او را الگوی خود می‌دانند، دلش نرم می‌شد و به خودش می‌گفت: «اگر من هم بروم و تسلیم شوم، پس چه کسی برای این دختران خواهد ماند تا راه علم را ادامه دهند؟» او ماند، اما ماندنش به معنای آرامش نبود. روز به روز فضای شفاخانه بیشتر شبیه یک تجارت‌خانه بی‌رحم می‌شد. مدیران تنها به فکر منافع مالی بودند، بیماران برای‌شان فقط «عدد» و پرسونل طبی «ابزار» محسوب می‌شدند. هیچ نهادی برای حمایت از داکتران و نرس‌ها وجود نداشت. وزارت صحت عامه در کاغذ وعده‌های زیبا می‌داد، اما در عمل نه نظارتی بود و نه حمایتی دیده می‌شد. این سکوت اجباری، دردناک‌ترین بخش زندگی او بود. اگر جرأت می‌کرد و از آزار و فشارها سخن می‌گفت، نه تنها شغلش را از دست می‌داد، بلکه در جامعه‌ای پر از قضاوت، خودش متهم و طرد می‌شد. همین ترس بود که باعث می‌شد او و صدها زن دیگر در این شهر و سراسر کشور، با زخم‌های پنهان زندگی کنند و لب به شکایت باز نکنند. گاهی مقابل آیینه می‌ایستاد و با خود می‌گفت: «تو داکتر هستی، اما چرا چشمانت این‌قدر خسته و پر از اشک است؟ چرا روپوش سفیدی که باید نماد غرور باشد، بوی غم می‌دهد؟» با همه‌ی این دردها، او هنوز کورسویی از امید را در دل زنده نگه داشته است. هر بار که شاگردانش در دانشگاه با شور و شوق به او نگاه می‌کنند، به خودش می‌گوید: «شاید هنوز ارزش داشته باشد که بمانم، شاید همین ماندن خاموش و پر از زخم من، الهام‌بخش نسلی شود که فردا بتوانند این فضای مسموم را تغییر دهند.» اما خودش می‌داند که این راه، پر از سنگلاخ و خونین است و بسیاری در همین مسیر از پا می‌افتند. داستان او فقط داستان یک نفر نیست؛ بلکه بازتاب زندگی صدها داکتر و نرس زن در افغانستان است؛ زنانی که با هزاران امید وارد شفاخانه‌ها می‌شوند، اما در پشت درهای بسته به جای احترام و عدالت، با تحقیر و سکوت اجباری روبه‌رو می‌شوند. نویسنده: سارا کریمی

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 121 بازدید

صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان (UNFPA) درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که بیش از ۵۰ درصد قربانیان زمین‌لرزه‌های مرگ‌بار ولایت‌های کنر و ننگرهار، زنان و دختران هستند. این سازمان با نشر گزارشی نوشته است که پنج تیم سیار صحی را برای ارائه خدمات فوری به آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه‌ به این دو ولایت اعزام کرده است. در بخشی از گزارش آمده است که تیم‌های اعزام‌شده‌ی این سازمان تا اکنون به ۹ هزار و ۵۰۰ تن خدمات حیاتی، از جمله مراقبت‌های باروری، مشاوره روانی-اجتماعی و خدمات عمومی صحی ارائه کرده‌اند. در ادامه آمده است که ابعاد کامل این رویداد مرگ‌بار طبیعی تا هنوز مشخص نیست، زیرا دسترسی به مناطق کوهستانی و روستاهای دورافتاده بسیار دشوار و پیچیده است. صندوق جمعیت سازمان ملل در افغانستان تاکید کرده است که علاوه بر جان باختن هزار و ۴۵۷ تن و زخمی شدن دو هزار و ۳۸۱ تن در این رویداد، زنان و کودکان بیش‌ترین آسیب‌های جسمی و روانی را متحمل شده‌ و بسیاری از آن‌ها با مشکلات روحی شدید مواجه هستند. مُسکا، مشاور روانی-اجتماعی تحت حمایت صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA) که به مناطق زلزله‌زده اعزام شده، می‌گوید که بازماندگان قربانیان زمین‌لرزه به شدت دچار آسیب‌های روحی شده‌اند. وی در ادامه افزوده است که تیم‌های مشاوره روانی در تلاش‌اند با ارایه‌ی حمایت‌های عاطفی، دارو، بسته‌های صحی و سایر نیازهای ضروری از رنج آنها بکاهند. همچنین سازمان ملل نیز پیش‌بینی کرده که حدود ۱۱ هزار و ۶۰۰ زن باردار نیز تحت تاثیر زمین‌لرزه قرار گرفته‌اند؛ آن‌هم در کشوری که یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران در آسیا را دارد. با گذشت بیش از ده روز از زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار و پس‌لرزه‌های آن در ولایت‌های شرقی کشور، تا هنوز عملیات نجات و بیرون کشیدن اجساد از زیر آوارها جریان دارد. براساس آمار حکومت سرپرست، در این زمین‌لرزه در کنر دو هزار و ۲۰۵ نفر جان باخته و سه هزار و ۶۴۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند. همچنین مسوولان دولتی اعلام کرده‌اند که براثر این زمین‌لرزه شش هزار و ۷۸۲ خانه در کنر ویران شده است.

ادامه مطلب


1 ماه قبل - 119 بازدید

ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد درتازه‌ترین مورد اعلام کرده است که افغانستان به دلیل محدودیت‌ها بر دسترسی زنان و دختران به خدمات صحی، یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ‌ومیر مادران در جهان را دارد. آقای ترک این سخنان در آغاز شصتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مطرح کرده و گفته است که حکومت سرپرست افغانستان نه‌تنها دسترسی زنان به خدمات صحی را محدود کرده‌، بلکه بسیاری از حقوق بشری آنان را نیز نقض کرده است. وی در ادامه تاکید کرده است: «طی سال گذشته، حذف زنان و دختران از زندگی عمومی تقریباً کامل شده است.» همچنین کمیسر عالی حقوق ‌‌بشر سازمان ملل متحد در این نشست به اخراج مهاجران افغانستان از ایران و پاکستان و شماری دیگر از کشورها اشاره کرد و افزوده است که سیاست‌ها و رویه‌هایی که حقوق مهاجران و پناهندگان را نقض می‌کنند، در برخی کشورها در حال عادی شدن هستند. قابل ذکر است که حکومت فعلی پس از تسلط بر افغانستان، زنان و دختران را از آموزش و ‏تحصیل محروم کرده است. حکومت فعلی در آخرین محدودیت خود، ‏دروازه‌های انستیتوت‌های طبی را به‌روی دختران بست، در حالی که ‏بخش صحت افغانستان با کمبود پرسنل مواجه است.‏ این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند. در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستورانت‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌المللی و حتی دفاتر سازمان ملل در افغانستان منع شده‌اند. در حال حاضر افغانستان با بحران جدی بشری مواجه است و نیمی از ‏جمعیت کشور نیاز به کمک‌های بشردوستانه دارند. در همین حال اخراج ‏گروهی مهاجران افغانستان از کشورهای همسایه، به وخامت وضعیت ‏افزوده است.‏ همزمان با این، نهادهای سازمان ملل از کمبود داکتران زن در کشور هشدار داده‌اند.

ادامه مطلب