منابع محلی از ولایت بلخ می‌گویند که یک مرد در شهر مزار شریف، مرکز این ولایت بر اساس حکم ریاست شهرداری بلخ، اقدام به تخریب یک مدرسه‌ی دینی و مسجد متعلق به شیعیان کرده است که با واکنش مردم مواجه شده است.
منبع امروز (چهارشنبه، ۱۵ سنبله) به رسانه گوهرشاد گفت این مدرسه‌ی دینی، موسم به «جعفریه» بیش از ۲۰ سال قبل در مربوطات حوزه‌ی هشتم شهر مزار شریف ساخته شده است. در کنار این مدرسه یک مسجد نیمه‌کاره نیز وجود دارد.
منبع گفت که به‌تازگی یک مرد از قوم پشتون ادعای مالکیت بر زمین این مدرسه و مسجد را کرده است، درحالی‌که در سال‌های اخیر کسی چنین ادعایی را مطرح نکرده بود.
همچنین یک منبع مردمی گفت که ریاست شهرداری حکومت سرپرست در بلخ نیز این دعوی را به نفع این مرد فیصله کرده است.
باید گفت که این مرد روز دوشنبه (۱۳ سنبله) دست به تخریب ساختمان مدرسه «جعفریه» زده است؛ اما با واکنش مردم مواجه شده و روند تخریب فعلاً متوقف شده است.
همچنین در نوارهای تصویری منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود که باشندگان محل مانع تخریب مدرسه می‌شوند.
یکی از باشندگان محل در جریان تنش لفظی با مردی که گفته می‌شود وکیل مدافع مرد مدعی است، می‌گوید که این مدرسه را به‌خاطر این‌که متعلق به مردم هزاره است تخریب نمی‌کند. او از وکیل مدافع مرد پشتون می‌پرسد: «به‌خاطر هزاره بودن ما نیست، پس به‌خاطر چه است؟»
براساس معلومات موجود، در حال حاضر بیش از ۳۰ شاگرد در این مدرسه سرگرم فراگیری آموزش‌های دینی هستند.
مسوولان محلی حکومت سرپرست در بلخ درباره‌ی تخریب این مدرسه تا اکنون چیزی نگفته‌اند.
در عین حسین‌علی بیانی، رییس شورای علمای شیعه ولایت بلخ به رسانه گوهرشاد گفت: «یک مرد مدعی بود که جای‌داد این مدرسه و مسجد متعلق به وی است و می‌خواست مسجد نیمه کاره را با خاک‌های موجود پر کند؛ اما با پادرمیانی و صحبت، این موضوع برای ۱۵ روز دیگر متوقف شده است.»
آقای بیانی تاکید کرد که این مرد حکم تخریب از طرف دادگاه حکومت سرپرست را نداشت؛ اما تنها یک حکم از طرف شهرداری جهت تخریب قسمت از ساختمان مسجد آورده بود که آن هم غیرقانونی بوده است.
او افزود که روند تخریب برای ۱۵ روز متوقف شده تا اسناد مالکیت دو طرف دعوا، از سوی دادگاه حکومت سرپرست به صورت جدی بررسی شود.
وی گفت که تا اکنون به ساختمان این مدرسه دینی و مسجد هیچ گونه آسیب نرسیده است.
این یکی از ده‌ها مورد دعوی حقوقی بر سر زمین، خون‌بها و غرامت است که یک‌جانب آن هزاره‌ها و طرف دیگر آن پشتون‌ها یا کوچی‌ها هستند. طبق گزارش‌ها، هزاره‌ها اکثر این دعاوی را باخته‌اند.
همچنین نیروهای حکومت سرپرست همواره متهم به جانب‌داری در حل‌وفصل این دعاوی می‌شوند.
